Дар манзили ғам фиканда мафраш моем
В-аз оби ду чашм дил пуроташ моем,
Олам чу ситам кунад, ситамкаш моем,
Дастихуши рӯзгори нох(в) аш моем.


Рӯят дарёи ҳусну лаълат марҷон,
Зулфат анбар, садаф даҳан, дур дандон,
Абрӯ каштию чини пешонӣ мавҷ,
Гирдоби бало ғабғабу чашмат тӯфон.


Дар ишқ чу Рӯдакӣ шудам сер аз ҷон
В-аз гиряи хунин мижаам шуд марҷон.
Алқисса, ки аз дасти азоби ҳиҷрон
Дар оташи рашкам дигар аз дӯзахиён!


Дидор ба дил фурӯхт, нафрӯхт гарон,
Бӯса ба равонфурӯшаду ҳаст арзон!
Оре, ки чу моҳ бувад бозаргон.
Дидор ба дил фурӯшаду бӯса ба ҷон!


Аз ҳаҷри маҳи рухи ту, эй мояи ҷон,
Пурдур карданд чун даҳони ту ҷаҳон.
Аз нохуни даст хаста кардам дилу ҷон,
Фарёдраси ғамат на ин буду на он.


Ай аз гули сурх рангбирбудаву бӯ,
Ранг аз пайи рух рабуда, бӯ аз пайи мӯ!
Гулранг шавад, чу рӯй шӯйӣ, ҳама ҷӯ,
Мушкин гардад, чу мӯ фишонӣ ҳама кӯ!


Аз нолаи пири хонакоҳ аз ғами ту,
В-аз гиряи тифли бегуноҳ аз ғами ту,
Афғони хурӯси субҳгоҳ аз ғами ту,
Оҳ аз ғами ту, ҳазор оҳ аз ғами ту!


Чархи каҷабоз то ниҳон сохт каҷа,
Бо неку бади дойира дар бохт каҷа.
Ҳангоми шаб гузашту шуд қисса тамом,
Толеъ ба кафам яке наяндохт каҷа!


Зулфат дидам сар аз чамон печида
В-андар гули сурхи арғавон печида,
Дар ҳар банде ҳазор дил дар бандаш,
Дар ҳар пече ҳазор ҷон печида!


Чун кори дилам зи зулфи ӯ монд гиреҳ,
Бар ҳар раги ҷон сад орзу монд гиреҳ.
Уммед зи гиря буд афсус, афсус,
К-он ҳам шаби васл дар гулӯ монд гиреҳ!

 
Аз Каъба калисёнишинам кардӣ,
Охир дар куфр беқаринам кардӣ!
Баъд аз ду ҳазор саҷда дар даргаҳи дӯст,
Эй ишқ, чи бегона зи динам кардӣ!


Гар бар сари нафси худ амирӣ, мардӣ!
Бар кӯру кар ар нуқта нагирӣ, мардӣ!
Мардӣ набувад фитодаро пой задан,
Гар дасти фитодае бигирӣ, мардӣ!


Он харпадарат ба дашт хошок задӣ,
Момот дафи дурӯя чолок задӣ.
Он бар сари гӯрҳо таборак хондӣ.
В-ин бар дари хонҳо табурок табурок задӣ.


Дил сер нагардад зи бедодгарӣ,
Чашм об нагардад, чу бар ман нигарӣ
Ин турфа, ки дӯсттар зи ҷонат дорам,
Бо он ки зи сад ҳазор душман батарӣ!


Бо дода қаноъат куну бод од бизӣ!
Дар банди такаллуф машав, озод бизӣ!
Дар беҳ зи худе назар макун, ғусса махур,
Дар кам зи худе назар куну шод бизӣ!


Ҳон, Рӯдакӣ, аз қайди ғам озод бизӣ!
Бо хотири хурраму дили шод бизӣ!
Вайронии худ мангару ободии даҳр,
Вайронии даҳр бину обод бизӣ!


Нарафта ба шаҳроҳи васлат гоме,
Ноёфта аз ҳусну ҷамолат коме,
Ногоҳ шунидам зи фалак пайғоме,
К-«аз хумми фироқ нӯш бодат ҷоме!»


Пеши теғи ту рӯзи саф душман
Ҳаст чун пеши доси нав курпо!

Манн он чи мадҳи ту гӯям дуруст бошад рост,
Маро ба кор наёяд сирешиму кабдо!

Чунон ки уштури аблаҳ сӯйи куном шуда,
Зи макри рӯбаҳу зоғу зи гургу бехабаро!

Ҷуз ба модандар намонад ин ҷаҳони гурбарӯй,
Бо писандар кина дорад ҳамчу бо духтандаро!

Ой пурғунаву божгуна ҷаҳон,
Монда манн аз ту ба шигифт-андаро!

Гӯши ту солу маҳ ба рӯду суруд,
Нашнавӣ навяи хурӯшонро!

Ҷигарташнагонанду бечорагон
Ва бе тӯшагонанду безаворо!

Шери олағда, ки берун ҷиҳат аз хона ба сайд,
То ба ҷанг орад оҳурову оҳубараро!

Набошад з-ин замона бас шигифтӣ,
Агар бар мо биборад озарахшо!

Гарчи Тиштарро ато борон бувад,
Маар туро зурру гуҳар бошад ато!

Камандаш беша бар шерон қафас кард,
Фаялкаш дашт бар гургон хабоко!

Чу гирд оранд кирдорат ба маҳшар,
Фурӯ монӣ ҳаме чун ҳар ба шилко!

Кайҳон ба адли хоҷаи Аднонӣ,
Адн асту корҳо ҳама б-андомо.

Фохтагун шуд ҳаво зи гардиши хуршед,
Ҷомаи хона ба тибит фохтагуно!

Рӯза ба поён расиду омад навъид
Ҳар рӯз бар осмонат Бодо мурво!

Ҳаме бояд-т рафту роҳ дур аст,
Басағда дор як сар шуғли роҳо!

Надид танбулу ӯй падид мандали ӯй
Дигар намояду дигар бувад ба сони сароб.

То кай барӣ азобу кунӣ ришро ҳизоб,
То кай фузул гӯйиву орӣ ҳадиси ғоб?!

Шеби ту бо фарози ту бо нишеб,
Фарзанди одамӣ ба ту андар ба шебу теб.

Дидӣ ту ришду ком бад-ӯ андарун басе
Бо ридакони мутриб будӣ ба фару зеб.

Толибоси умри аъдояш нагардад бофта,
Тор-тору пуд- пуд андар фалоти он фавот!

Бар рӯйи пизишк зан маяндеш,
Чун був-д дуруст писёрат

Ҳеҷ роҳат менабинам дар суруду рӯди ту,
Ҷуз, ки аз фарёду заҳмат халқро котура хост!

Лодро дар бинои муҳкам не,
Ки нигаҳдори лод бунлод аст.

Маъзурам доранд, ки-андӯҳ ва ғеш аст,
Андӯҳи ва ғеши ман аз он ҷаъди ва ғеш аст